Hobbelen over de weg en kamperen aan het strand

Naar mijn volgende reisgenootje heb ik nog een klein beetje extra uitgekeken: Kees is er! Omdat ik weet dat Kees dol is op dramatische liefdesliedjes, zijn alle backgroundtracks van deze blog mierzoet. Hier komt de eerste.

Backgroundtrack #1: Jij bent de liefde – Guus Meeuwis

Een uurtje nadat ik afscheid heb genomen van Noor, komt Kees alweer aan in Corfu. Leuk! We vertrekken meteen om het zuiden van het eiland te verkennen. Daar ben ik de afgelopen dagen nog niet geweest. Kees is een waardeloze bijrijder. Hij doet zijn best om op zijn tong te bijten, maar toch kan ie het niet laten om mijn rijstijl te becommentarieren. “Niet zo ver naar links!” “Even doorrijden.” “Waarom keer je hem zo onhandig?” Goh, waarom heb ik hem ook al weer zo erg gemist?

Het zuiden van Corfu is een stuk rustiger dan de noordkant. Hoewel er minder toeristen zijn is er duidelijk niet minder vuilnis, maar wel minder reden om het op te ruimen. Hier en daar rijden we dus langs hele hopen afval. We bezoeken Lefkimmi, de zuidkust en het binnenlandse meertje dat op Corfu ligt. Een tochtje over allemaal kleine weggetjes. Leuk om ook de wat minder opgepoetste kant van Corfu te zien!

Backgroundtrack #2: Once upon a dream – Sleeping Beauty

’s Middags houden we siesta. Een biertje en een boekje voor Nina en een dutje voor Kees, die al om drie uur ’s nachts op het vliegveld moest zijn. Helemaal uitgerust vertrekken we naar Kerkyra. We lopen een rondje door alle kleine straatjes en naar het oude fort van de stad. Uiteindelijk zoeken we een restaurantje volgens een van Kees zijn wijsheden: “Je moet een restaurantje kiezen wat een beetje lelijk is, want als die toch niet failliet gaan moet het eten wel goed zijn.” Deze keer krijgt hij gelijk, dus we hebben heerlijk gegeten onder een tl-balk.

Backgroundtrack #3: Liefdeskapitein – K3

De volgende dag nemen we de ferry terug van Corfu naar Igoumenitsa. Na nog een laatste Griekse maaltijd (jummie, feta!) vertrekken we richting Albanie. De rit langs de Albanese kust is prachtig! De kustlijn bestaat uit bergen en kliffen, met hier en daar een dal aan zee, waar dan een stadje en een strand in liggen. Tegen die bergen aan loopt de tweebaansweg naar het noorden. Langs de weg staan koeien, geiten, kippen en zelfs een varkentje. Op een gegeven moment zegt Kees: “He! Kijk, een auto op een soort vlot!”. Een bocht later komen we erachter dat dat vlot de veerboot is, waar wij ook op moeten. Echt een prehistorisch gevaarte! (Er staat een filmpje van onder "Video's".)

Uiteindelijk komen we, helaas net na zonsondergang, aan op onze bestemming. We parkeren op het strand bij Livadh (in de buurt van Himare). Wildkamperen is legaal in Albanie en er zijn meer mensen die een campertje of tentje op het strand hebben gezet. Het is immers een prachtige plek. De volgende ochtend genieten we van een ontbijtje op het strand en doen we lekker rustig aan. Het voordeel van wildkamperen is dat je ook geen check-out tijd hebt.

Backgroundtrack #4: Stay – Zedd & Alicia Cara

Vervolgens rijden we door naar onze volgende stop: Berat! De rit gaat heel langzaam en het is heel warm en we hebben veel te weinig gegeten, dus als we aankomen zijn we wel een beetje gesloopt. De wegen zijn hier en daar slecht, en overal bochtig. Snelwegen bestaan niet en Google Maps heeft het zwaar in Albanie. Het koppel dat de camping beheert maakt een hoop goed. Nou ja, camping… Het is een soort omheinde grindplaats, die nog het meest aan een jeu-de-boules-baan doet denken. Er is een badkamertje bij met een enkele wc en douche. De eigenaar trekt nog even vlug een shirt aan voor hij ons ontvangt en eigenaresse is een heel lief hartelijk omaatje. Bovendien lopen er schattige schildpadjes over het terrein. Een oase van rust! Ook omdat we de enige gasten zijn.

Backgroundtrack #5: Fallin’ – Alicia Keys

Na een verfrissend pilsje, beginnen we richting het kasteel van Berat te lopen. Oei, dat is toch best een klim! Het kasteel is een soort ommuurde stad uit de 13e eeuw, waar nu nog steeds zo’n 300 mensen wonen. Een van de bewoners, Tony, wil ons voor een paar euro wel rondleiden. Ergens halverwege Tony’s verhaal zie ik Kees nogal gevaarlijk wit wegtrekken (combi van inspanning, hitte en weinig eten). We hebben snel een paar nectarines gekocht en toen ging het wel weer zo’n beetje. Tony keek wel een beetje verdwaasd en dat werd niet beter toen ik iets mompelde over dat vrouwen duidelijk het sterke geslacht waren.

Het kasteel is wel heel mooi! Doordat er echt nog mensen wonen is het geen ruine, maar echt een soort middeleeuwse stad. Wel eentje waar ook een modern cafeetje in zit. Het uitzicht over de stad is bovendien fantastisch. Berat staat bekend als “de stad met duizend ramen” door de Ottomaanse gebouwen die er tegen de bergen staan opgebouwd. Deze witte huisjes hebben veel ramen en hebben een lieve uitstraling. Daarnaast is er ook een levendig modern Berat.

Backgroundtrack #6: Perfect – Ed Sheeran

’s Avonds eten we bij Lili. Dit restaurant heeft 128 reviews bij Google en nog steeds 5 sterren. Wij zijn benieuwd! Lili zit helemaal achteraf in een steegje en heeft maar vijf tafeltjes. Lili’s man is een enthousiaste en ietwat zenuwachtige gastheer en Lili staat in de keuken (helaas hebben we haar niet ontmoet). We krijgen met drie tafels tegelijk te horen wat we allemaal kunnen eten. Er zijn maar een stuk of vier opties, maar die klinken heerlijk en bovendien zitten er vegetarische gerechten bij. Bovendien kun je er wijn bij krijgen die de vader van onze gastheer zelf heeft gemaakt.

De wijn is lekker, het eten is heel erg lekker en de gastheer is aandoenlijk en heel erg vriendelijk. Wat een fantastisch restaurant! Na het eten moeten we absoluut nog een raki met hem drinken. En nog 1. En nog 1.

De volgende dag vertrekken we al vroeg naar Tirana. We hadden het idee dat we niet zomaar de hoofdstad over konden slaan, maar misschien was dat toch wel een goed idee geweest. Albanie is net de woestijn: er is nergens schaduw. Zelfs in de stad is er nergens een poging gedaan wat schaduw te creeeren. Zweten dus.

Backgroundtrack #7: The power of love – Gabrielle Aplin

De meeste indruk maakt het monument om het communistische tijdperk in Albanie te herdenken. Albanie is lang onderdrukt geweest door een communistische dictator, Enver Hoxha. Hoewel hij heel veel voor het land heeft betekend, heeft hij er ook voor gezorgd dat het land volledig geisoleerd raakte toen geen enkel ander land dezelfde politieke koers voer. Daar werd Albanie erg arm van en dat is op veel plekken nog steeds te zien. Het monument bestaat uit een stukje van de Berlijnse muur, een van de bunkers waarin Hoxha en zijn leger zich verscholen en een pilaren uit een mijn, waar tegenstanders van Hoxha naartoe werden verbannen om te werken. Mooi ontworpen, wij werden er even stil van.

Op de markt doen we boodschappen voor de BBQ van vanavond. Tirana heeft wel wat gezellige straatjes, maar binnen een uurtje of twee heb je het wel gezien. We rijden dan ook rap door richting de kust bij Durres. Langs de weg pikken we nog wat laatste boodschappen en, niet onbelangrijk, een BBQ-rooster op. Tijd voor het strand!

Backgroundtrack #8: Paradise by the dashboard light – Meat Loaf

Weer vinden we een mooi plekje langs het strand. Eerst eens lekker zwemmen! Normaal ben ik niet gek op zwemmen. Het is altijd heel koud aan het begin en ik kan echt bedroevend slecht zwemmen voor iemand met een C-diploma. Maaar het water is hier zo warm dat je er zo in loopt en ik heb mijn persoonlijke reddingsboei bij me in de vorm van Kees Arets. Lekker dobberen dus.

Later die avond graven we onze eigen BBQ in het zand en bakken we broodjes boven de kolen. Scouting-Kees komt naar boven en maakt fanatiek een broodjesspies te maken met het zakmes. Het gaat allemaal niet zo snel, dus ergens net voor middernacht is het eindelijk tijd voor het toetje. Banaan met Nutella. Oeh, wat is Nutella toch lekker!

Backgroundtrack #9: Leaving on a jetplane – John Denver

Dinsdagochtend rijden we richting het vliegveld van Tirana omdat Kees er weer vandoor moet. Hij gaat op pad om het WK Yngling zeilen in Riva te winnen. Het afscheid is helemaal niet leuk, maar dat komt doordat de afgelopen paar dagen wel heel leuk waren. Daar hou ik me dan maar aan vast. Dag lieve Kees!