Dag Nina, dag busje, dag Balkan

Vandaag is het alweer de laatste dag van mijn deel van de reis met Nina. Tien dagen met het busje door Duitsland, Polen (doorreis), Oekraïne en Roemenië. Morgenochtend vroeg dropt Nina mij op het vliegveld van Boekarest. Als eerste mag ik nu ook een gastcolumn schrijven.

Ik heb een fantastische vakantie gehad, ben een hoop ervaringen rijker en heb ook veel geleerd. Ik kan nu een beetje Cyrillisch lezen en weet hoe je een tierende bewaker in Oekraïne stil krijgt terwijl je hem in je pyama te woord moet staan en hij geen woord verstaat van wat je zegt. Ook weet ik dat het rijden over een tweebaansweg met gaten altijd langer duurt dan je had gedacht, ook al heb je dat al ingecalculeerd. Verder heb ik ervaren dat mensen in Oekraïne en in Roemenië over het algemeen erg aardig en behulpzaam zijn. De taalbarrière kan soms ook tot leuke mime-sessies leiden.

OekraÏne was een avontuur waarbij we niet goed wisten wat we moesten verwachten. Doordat er bijna geen campings zijn kwamen we op heel verschillende plekken terecht en dat was erg leuk. Het glooiende heuvellandschap is prachtig, in ieder geval in het stukje waar wij doorheen zijn gereden. Veel grote akkers afgewisseld met rijtjes bomen, een afwisseling van verschillende kleuren groen en geel. De dorpen waren leuk om doorheen te rijden (door het slechte wegdek reden we zo langzaam dat de bijrijder in ieder geval ruimschoots tijd had alles goed te bekijken). Lviv is een mooie Europees aandoende stad met alle voorzieningen voor toeristen.

Toen we de grens met Roemenië overgingen voelden we toch wel iets van opluchting. Maar dat kwam misschien ook omdat het 2 uur duurde voordat we de grens gepasseerd waren. Het reizen is hier wel wat makkelijker. Ook hier een mooi landschap met bergwegen met spectaculaire haarspeldbochten en prachtig uitzicht en op andere plekken vriendelijk glooiend landschap met een lappendeken van akkers. In deze tijd van het jaar is het overal prachtig groen. De kleine dorpen en stadjes hebben vaak langs de doorgaande weg een karakteristiek beeld met huizen veelal in de tinten oranje, roze, geel. Dat doet heel vriendelijk aan. In Roemenië zijn voldoende campings en dat maakt dat je ook wat flexibeler ben in de planning van je reis.

Nu zit het er voor mij bijna op. Busje-2 voelt inmiddels net zo vertrouwd als busje-1 en ruikt zelfs vertrouwd (kerrie?). Ik wens alle volgende medereizigers net zoveel plezier als ik heb gehad. Ik ben een beetje jaloers dat zij het nog voor de boeg hebben.

Nina, het was een feest om met jou op pad te zijn. Veel plezier en veilige reis!!! En ik volg je avonturen verder natuurlijk via ‘busindebalkan’.

Hetty