Whining & wijn-ing

#creditsvoorNoor

In de ochtend laten we het mooie Sofia achter ons. De muziek gaat aan, de raampjes naar beneden en Macedonië wacht op ons. De grensovergang gaat verassend soepel, al is de grenswachter wel verbaasd over onze reisbestemming. "Demir Kapija? Why do you want to go there?" Voor ons is dat duidelijk; wijn!

De Tikves-regio is de beste wijnstreek van Macedonië, en niet ver van een wijngaard waar we een proeverij hebben gereserveerd is de enige camping in de wijde omgeving! Eindelijk even zelf koken, een toilet en een douche tot onze beschikking en geen gekke gezichten als we ontbijten op een parkeerplaats; we hebben er zin in!

Backgroundtrack #1: Vagabond - Wolfmother

Na een krappe vier uur, waarvan het laatste half uur door een dorpje met straten van vier meter breed komen we aan op de camping. Helemaal leeg, geen douches, geen wc's en ook geen receptie. Niks, nada. Meer een verdord grasveld. De eigenares, leren we later, is op vakantie naar Rusland. Het is ondertussen al vier uur en de reis naar de volgende bestemming zien we niet echt zitten. Vanwege de vriendelijkheid van de receptioniste van de wijngaard/hotel eerder aan de telefoon ("Don't worry, I also didn't know anything about wine before I worked here.") kloppen we daar aan.

Op dit moment hebben we beiden al zeker achtenveertig uur niet gedoucht en net een autorit in de volle zon achter de boeg. In de tuin zitten zo'n dertig net geklede en veel schonere gasten aan de wijn en wat hapjes. Op de vraag of ze nog een camping wist had de gastvrouw wel een oplossing; we konden wel op de parkeerplaats staan! En, tegen de vergoeding van de schoonmaakkosten zelfs in een hotelkamer even douchen. 

Backgroundtrack #2: Royals - Lorde

Na de douche ziet de wereld er een stuk beter uit, of, naja, vooral wij dan. We trekken onze mooiste jurkjes aan en gaan zitten voor de wijnproeverij. Voor een lautere tien euro krijgen we vijf wijn en een assortiment van kaas en worst. Omdat het Engels van de sympathieke sommelier wat gering is (veel andere buitenlandse toeristen hebben een gids of vertaler mee) is er veel voor eigen interpretatie. Dus voegen we een wedstrijdelement toe; wiens smaakbeschrijving het beste lijkt op die van het boekje krijgt een punt.

Conclusie; onze wijnkennis laat nog ten wensen over maar Nina heeft toch gewonnen. Uiteindelijk hebben we de hele avond er gezeten, en ook daar gegeten. Met uitzicht over het prachtige Macedonië, een blosje op onze wangen en een volle maag voelen we ons een koning in Frankrijk. Na een nachtwandeling  kruipen we weer in ons vertrouwde busje op, alweer, een parkeerplaats.